संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : षण्मुख

Monier–Williams

षण्मुख — {mukha} mfn. having six mouths or faces (Śiva)##m. N. of Skanda or Kārttikeya &c##of a Bodhi-sattva##of a king and of various other persons##({ā}), f. a watermelon##({ī}), f. = {kumārī}##(with {dhāraṇī}) N. of a Sūtra##(prob.)n. = {ṣaḍaśīti-mukha}##N. of a Sūtra##{-kumāra} m. N. of a man##{-lakṣaṇa} n. {-vṛtti-nighaṇṭu} m. N. of wks##{khâgra-ja} m. N. of Gaṇêśa

इन्हें भी देखें : गोडिम्बः, षण्मुखा; स्कन्दः, षडाननः, कुमारः, कार्त्तिकेयः, षाण्मातुरः, मयूरकेतुः, सिद्धसेनः, विशाखः, अग्निभूः, आम्बिकेयः, आग्नेयः, कामजितः, गाङ्गेयः, चन्द्राननः, तारकारिः, देवव्रतः, मयूरेशः, शिखीश्वरः, कार्तिकः, हरिहयः, क्रौञ्चारिः, महिषार्दनः, रुद्रतेजः, भवात्मजः, शाङ्करिः, शिखीभूः, षण्मुखः, कान्तः, जटाधरः, सुब्रह्मण्यः; षण्मुखकुमारः;