संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

मुहूर्तः — कार्यनुष्ठानार्थं दैवज्ञैः ग्रहस्थितिं दृष्ट्वा निश्चितः कालः।; "मुहूर्ते एव विवाहं कुर्यात्।" (noun)

मुहूर्तः — दिनस्य त्रिंशतितमः भागः।; "सः प्रतिदिने ब्राह्मे मुहूर्ते उत्तिष्ठति।" (noun)