संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

मुखरित, मुखर — शब्दैः ध्वनिना वा युक्तः।; "बालकानाम् आगमनेन गृहं मुखरितं जातम्।" (adjective)