संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : मख

Monier–Williams

मख — {makhá} mfn. (prob. connected with √1. {mah} or √{maṃh}) jocund, cheerful, sprightly, vigorous, active, restless (said of the Maruts and other gods)##m. a feast, festival, any occasion of joy or festivity##a sacrifice, sacrificial oblation &c. &c. (cf. Naigh. iii, 17)##(prob.) N. of a mythical being (esp. in {makhasya śiraḥ}, 'Makha's head') (cf. also comp.)

मख — {makha} m. or n. (?) the city of Mecca

इन्हें भी देखें : अदुर्मख; इन्द्रमख; कामखड्गदला; कृष्णजन्मखण्ड; खैमखा; ग्रामखण्ड; चर्मखण्ड; चर्मखण्डिक; वृष्टिमापकः, पर्जन्यमापकः; मण्डूकी, भेकी, शिली, मण्डूकिहा, वर्षाभू, ब्राह्मी, खण्वखा, खैमखा; पञ्च, पाण्डवः, शिवास्यम्, इन्द्रियम्, स्वर्गः, व्रताग्निः, महापापम्, महाभूतम्, महाकाव्यम्, महामखः, पुराणलक्षणम्, अङ्गम्, प्राणाः, वर्गः, इन्द्रियार्थः, बाणः; स्वनामख्यात;