संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्‍कृत-हिन्दी-आंग्ल शब्दकोश

संस्कृत — हिन्दी

ध्यानिन् — यः ध्यानं करोति।; "ध्यानी पुरुषः ध्यानेन यथार्थं जानाति।" (adjective)

Monier–Williams

ध्यानिन् — {dhyānin} mfn. contemplative, engaged in religious meditation

इन्हें भी देखें : मृषाध्यानिन्; ध्यानमग्न, ध्याननिष्ठ, ध्यानस्थ, ध्यानिन्;

नूतन प्रश्न